Blog Mireille Hellemons

Je ne parle pas français

“Bonjour tout le monde!” Iedereen die op de middelbare school het vak Frans heeft gevolgd, herkent deze uitroep. Of anders de veelgebruikte variant “Bonjour a tous!” wel. Ikzelf ben er in elk geval maar liefst zeven jaar mee doodgegooid.

Toch heb ik voor een minor Franse taal en cultuur gekozen. Waarom? Omdat ik het leuk vond! Na tweeënhalf jaar was ik het wel een beetje beu en wilde ik graag even weg uit Utrecht. Terug naar het gemoedelijke Brabant. Eens kijken hoe het er op een andere hogeschool aan toe gaat. Een halfjaartje bezig zijn met iets totaal anders, nieuwe mensen leren kennen en mijn kennis verbreiden, dáár had ik behoefte aan. Bovendien was de minorlocatie dichter bij mijn ouderlijk huis dan mijn eigen hogeschool, dus minder lang reizen, ook altijd mooi meegenomen. Sprookjesachtiger dan dit kan het niet worden, toch?

Het volgen van een Franse minor was voor mij dé voorbereiding voor een stage in het universitair ziekenhuis te Brussel. Het werd me door school dan ook ten zeerste aangeraden om dat te doen.
Voor de anti-francofonen onder ons: Brussel ligt namelijk precies op de taalgrens. Grote kans dus dat er een fransoos bij je in de stoel komt te zitten. En Nederlands praten werkt dan echt niet. Kijk maar naar de discussie rondom de toekomstige locatie van het voetbalstadion voor het WK in 2020. Dat vormt, alweer, een heuse taalbarrière tussen de Walen en de Vlamingen. En ja, Vlamingen zijn er nou eenmaal heilig van overtuigd dat ze voortreffelijk Nederlands praten.

Oké. Terug naar de minor. Dat Frans praten viel nog vies tegen. Natuurlijk, er zijn woorden zoals affaire, cadeau, niveau en trottoir, maar er is nog veel meer. Er werd vanuit gegaan dat de basisrijtjes van de meest voorkomende werkwoorden er zo waren ingeramd, dat je die nog wel als parate kennis had. Ahum. Voor sommigen onder ons was het bijna vijf jaar geleden dat ze überhaupt een woord Frans hadden gesproken... Zoals onze favoriete minordocente van schrik zou zeggen: oh la la!
Gelukkig kwamen er ook andere aspecten, zoals de samenleving, de tradities, de feestdagen en de muziek van Frankrijk aan bod. En stiekem herkennen we allemaal wel dat deuntje van de Paturain-reclame, da’s pas fijn.

Eigenlijk leer je best veel op zo’n halfjaartje tijd. Als bewijs krijg je er nog een certificaat van thuisgestuurd ook. Je ne parle pas français? Je parle français! Of, naja, vooruit, een beetje dan. In ieder geval genoeg om op stage te mogen in Brussel. Of om voor een jaar als au pair naar Frankrijk te gaan, zoals een mede-minorgenootje binnenkort gaat doen, dat is ook een optie.

Of ik een minor via Kies Op Maat andere studenten zou aanraden? Ja, zeker weten! Ik zou zeggen:  stap uit die comfortzone en KOM bij de club, er gaat een wereld voor je open! In mijn geval eentje vol met baguettes, brie en rode wijn. Maar een met paella, fish ’n chips, zogenaamde boer’nkoolstaamp, mie of iets totaal anders kan natuurlijk ook.